Toplum ve Birey Çevresindeki insanlarla benzeşmek, #metropol kişiliği kabul etmek veya diğer bir deyiş ile küreselleşmenin insan davranışları, tutumları ve muamelat açısından bireyde kendini gösterebilmesi, kişinin #Konfor  alanını arttırır. İnsan tabiatı gereği sosyal bir varlıktır. Haliyle bu konfora aldanmayan ve "Emrolunduğun gibi #dosdoğruOl." (Hud) emri mukabilince bir hayat sürerken "#kendin Olmak, kendin gibi kalabilmek" mücadelesi verip, kalitesiz kalabalığa, kaliteli yalnızlığı tercih edenlerin sayısı da aynı oranda az diyebiliriz. Zoraki evlilik yapan, veya zoraki olarak evliliğini devam ettirenler de ilk kabilden sayılıyor. Yani yalnızlıktansa, kalitesiz de olsa yürümeyen bir birlikteliğe sığınmak. Doğru bildiğin yolda tek de olsan yürüyebilme cesaretini gösterememek. Hayvanlar alemine atıfla, #kedi-#köpek çekişmesi diye bilinen bir klasik deyim var malum. Söz konusu deyime rağmen bu iki can bile dost olabilirken. İnsanlar neden, diğerlerini tanıma gereği bile duymadan, zihinlerindeki sınırlı kalıplara göre ayrıştırmaya ve o kefeye sığdırmaya çalışarak etiketleme yapar? - Çünkü böylelikle; düşünme, tanıma, hoşgörme ve olduğu gibi kabul etme zahmetlerinden kurtulacaktır. Ve kolayca ben doğruyum! diğer herkes yanlış! veya eksik! algısı oluşturarak egosunu tatmin edecek ve hayatına gaylesiz bir şekilde devam edebilecektir. Halbuki ideal ve idealist insan olabilmek kendi #içinedönmeyi ve #kendini #geliştirmeyi gerektirir. Kendini doğrultmayı, dosdoğru olabilmeyi, kendini tanımayı, rabbini bilmeyi dert edinmiş bir insan, başkalarını #Etiketleme derdiyle uğraşamaz. Buna vakti de, gönlü de olmaz. Zira önemli olanın #kişiler değil #fikirler olduğunu bilir. Kendisine faydalı olan fikirler ile beslenir ve gerisi ile ilgilenmez. Esas gelişmişlik; birey için de, toplum için de bu seviyeye ulaşmak, #İlkel etiketlerden kurtulmaktır diye düşünüyorum.  Tarihte yani geçmişte daha sonra ise özelde, yani kendi hayatımızda defalarca yaşanan hadiseler sinemizde muhtelif mecralarda kendine yer bulur. Zamanla benzer tepkiler veya tepkisizlik ile karşılık bulmaya başlar. Zihin kodlarımız, 5 duyu organı dediğimiz somutu algılama mecralarımız vasıtası ile işitme, görme, hissetme yoluyla olayları veya kişileri kategorize eder. Çoğu zaman da tekerrür halinde yaşananlar karşısında insan zihni duyarlılığını kaybederek, hissiz kalır. Bütün bunlar kaçınılmaz ve bazen de insanın psikolojik sağlığı açısından elzem olabildiği gibi esas önemli olan kendi potamızı sağlam oluşturabilmek, ve olanları sağlıklı bir potada eritebilmek değerlendirebilmektir. • İdealist insan; tüm kerih hadiseler karşısında iradesinin hakkını vererek, tertemiz düşüncelerinin kirlenmesine müsaade etmez. • İradesini felç eden veya onu diz çöktürmeye mecbur kılan, hadiseler karşısında dahi mağlup olmayarak, önce duygularını ardından benliğini, nihayet hürriyetini kaybetmeye karşı direnir. Rüzgarda savrulan haliyle hangi dehlizlerde bulunacağını kimse bilemez halde sürekli aşağıların aşağısına doğru sefalet yaşamaktan kendini beri kılar. Bazı kendine münhasır duygularımız çok hassas olduklarından gönül sarayının en mahrem yerlerinde muhafaza edilir. " Küllü inâin yetereşşahu " #HerKapİçindekiniTerler düsturunca; İnsan derununda neyi gizlerse o er yada geç zuhur eder. Bu nedenle zahir-batın dengesi ile yaşamış safi ruhlar sekerat halinde bile olsa Öz/ünden asla taviz vermez. Öz/ümüz de ve de #Öz/elimizde "gurrate aynun" göz aydınlığı diyebileceğimiz bizi biz yapan değerlerimiz vardır. Gözünün feri gitmiş yığınlar arasında kaybolmamak için ünsiyet duyduklarımıza dikkat edelim. Salah ve felah yoluna giderken refik ve refakatçilerimize de, yanımızda götürdüklerimize de nazar edelim... Tarihe baktığımızda, tekerrürden ibaret olduğunu ve toplumun kendi gibi olmayanlara, velhasıl farklı gördüklerine cephe almasının yeni bir olgu olmadığını görüyoruz. Tarihin her safhasında insanlar kendi toplumsal algıları ve örflerinin potasında eritemedikleri insan veya insanlara karşı cephe almıştır. Hatta; kişilerin düşünsel ve yaşamsal farklılıkları oranında sadece dışlamak veya arkasından konuşmak ile yetinmeyip, işi #afaroz etme ve engizisyon mahkemelerine kadar taşıyan, farklı olmak ve farklı olana saygı duyabilmek adına insanların yumuşamasını engellemek adına, #ibreti alem için ipte sallandırmak boyutuna kadar vardırılmıştır. Farklı özellikleri ve çalışmaları ile topluma fayda sağlayan nice düşünürlere veya tarihe geçen isimlere baktığımızda hepsinin hazin bir öyküsü ve yaşamının bitiriliş şeklinin de yaşadığı süreçten daha hazin bir #cinayet ile olduğuna şahit oluruz. ...Az evvel Ales sorusu çözerken, nereden geldim ben bu konuya  Tokyodaki #Hikikomori hastaları ve onlar için tasarlanan özel yaşam alanlarından elbette. Kanayan bir yaraya parmak basmadan edemedim. Sorunlu olan hikikomori hastaları mı? yoksa onları bu hale getiren toplum mu? Geçen yılki görev yerimde bir öğrencimin kızı da bu durumdaydı.. Kızcağıza üzüldüğüm kadar, onu bu hale getiren cahil topluma da üzüldüm desem abartmış olmam herhalde.. Neyse..., #Metropol insan anlayışı yüzeysel bakmayı ve aldırmamayı gerektiriyordu değil mi? Profesyonelce olan buydu! iyisimi biraz daha derin ve empati yoğunluklu baktığım için dışlanmadan önce Ales"ime geri döneyim ben  Doğru çizgide farklı da olsa kendi kalabilen, utanmanın ayıp sayıldığı bu çağda dejenere olmadan kalabilen. Faydalı olmaya ve faydalı olanlara değer veren.. İnsanların ayıbı ile değilde, kendini yetiştirmek ile yoğrulan. Bu hali ile kimseyi incitmeden, üzmeden yaşayarak, saygıyı ve sevgiyi hak ettiğini bilenlere #selam olsun efenim. Her ne kadar öyle görünse de, yalnız değilsiniz, bilin istedim.  ...   

20.06.2024 sa. 17.19 İlkNur